اشاره: دانش خلاقیت شناسی قدمت زیادی ندارد و تقریبا از اوایل قرن بیستم وارد ادبیات روانشناسی شد و بزرگانی چون آلکس اسبورن، گیلفورد، تورنس ابتدا مباحث پایه ای و آکادمیک را مفهوم سازی نمودند و سپس این شاخه از مباحث وانشناسی طرفدارانی در سراسر جهان پیدا کرد بویژه در توسعه تکنیک های حل مساله در صنایع وایده پردازی مورد توجه بخش های خصوصی در کشورهای صنعتی و بویژه آمربکا گردید. این دوران باعث خلق تکینک های زیادی برای ایده پردازی شد. از 1962 نیز دانش TRIZ نیز همسو با آن و با روشی سیستماتیک به توسعه و حتی استقلال آن از روشناسی و پذیرش آن به عنوان یک دانش میان رشته ای در خلق نوآوری شد. امروزه TRIZیکی از شاخه‌های تخصصی خلاقیت‌شناسی به حساب می آید که توسط گنریش آلتشولر (متولد تاشکند ۱۹۲۶–۱۹۹۸) پایه‌گذاری شده است. این دانش با نام‌ها و عناوین مختلفی مانند «نوآوری نظام یافته»، «خلاقیت اختراعی»، «روش‌شناسی اختراع» و مواردی از این قبیل نامیده می‌شود.
سابقه تریز در ایران به سال 1380 باز می‌گردد. امروزه کارشناسان و علاقه‌مندان متعددی در ایران ضمن فراگیری تریز، پیگیر تحقیقات جدید و پیاده‌سازی آن‌ها هستند. هرچند به نظر می‌رسد تریز نیز مانند بیشتر دانش‌هایی که در کشور برای اولین بار واردشده‌اند، با توجه به طبیعت حاکم بر بازار ایران، در ابتدا موجی ناپخته و هیجانی شروع به تبلیغ و به‌کارگیری آن می‌کند و ضمن اجرای ناکارآمد این دانش، باعث ایجاد ذهنیت‌های غلط در مشتریان می‌گردند و به‌تبع آن مقاومت مشتریان آتی را در پی خواهد داشت. لذا بهتر است این دانش کارآمد نیز به دست متخصصان و با روش‌های علمی پیاده‌سازی گردد تا در هنگام اجرا هیچ اغماض و مصالحه‌ای با مشتری اثربخشی آن را تحت‌الشعاع قرار ندهد و آثار نیک آن در یک‌زمان منطقی منطبق با تجارب جهانی این دانش پدیدار گردد.
ارتباط با نویسنده:
